نو سروده های بسیار زیبا و دلنشین از..........استاد رحم دیندار(کامران)

استاد رحم دیندار(کامران)

در عالم هیچ چیزی جاودان نیست

بجز عرفان نشان از بی نشان نیست

کند عارف سفر در هفت عالم

بجز عارف در عالم قهرمان نیست

دل عارف نترسد از شیاطین

کسی مانند عارف پهلوان نیست

چو عارف منبع اش عرفان شیعه است

از آن رو دشمن دین را توان نیست

انیس عارفان باشد امامان

در این نکته دلا شک و گمان نیست

زعرفان عشق جانی تازه یابد

که هر عشقی چو عشق عارفان نیست

چو عشق عارفان عشقی نباشد

جهان بی عشق اگر باشد جهان نیست

کند هر عارفی غوغا در عالم

ولی هیچ عارفی چون کامران نیست

عمریست بی تابت شدم خواهم که بیتابت کنم

با قصه های شام غم ای دوست در خوابت کنم

خمخانه ای دارم در این ویران سرای خویشتن

خواهم که امشب ای صنم مست از می نابت کنم

در شام تار و درد و غم بی ماه و بی اختر شدم

خواهم که اندر شام غم ماه جهان تابت کنم

بنگر چه غوغا کرده ای درقاب دل جا کرده ای

گر چه دل از ما کنده ای باید که زر قابت کنم

تو آن بهار خرّمی پائیز محنت زا منم

سیماب گشتم از غمت خواهم که سیمابت کنم

در آسمان چشم من بارد همیشه ابر غم

گر پا نهی بر بزم من ازگریه یه غرقابت کنم

در کوچه های درد وغم باما شوی گر هم قدم

در آسمان بی دلان ای دوست مهتابت کنم

شمع شبستانم توئی ، هم سرو بستانم توئی

در باغ سبز دوستی چون غنچه شادابت کنم

مژگان چون مضراب تو ننواخت تار وصل را

باید که اینک شکوه من از جور مضرابت کنم

هر چند سبز و خرمی تشنه است باغ وصل تو

از اشک شوق و درد و غم خواهم که سیرابت کنم

ابروی تو محراب من ،چشم تو منزلگاه من

خواهم که امشب سجده من در کنج محرابت کنم

من طایری آزاده ام ، در دام غم افتاده ام

صد شکوه از ظلم تو و از جور احبابت کنم

باز ای قلم از سرکشی خواهی به هر جا سر کشی

زیبد که اندر خیل حق من شمع شبتابت کنم

کامران از پژمردن یک غنچه نالان می شوی

باید به ملک دیگری زین ملک پرتابت کنم